ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟ

ΔΙδυμότειχο

Το Διδυμότειχο (τουρκικά: Dimetoka, Ντιμετόκα) είναι κωμόπολη της Θράκης με πληθυσμό 9.263 κατοίκους, έδρα του ομώνυμου δήμου της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης. Βρίσκεται σε απόσταση 85 χιλιομέτρων από την Αλεξανδρούπολη και 2 χιλιομέτρων από τα σύνορα της Ελλάδας με την Τουρκία.

Σύμφωνα με μια θεωρία, το όνομά της το πήρε από τα διπλά τείχη του Κάστρου (που ονομάζεται και Καλέ), ενώ σύμφωνα με μια άλλη θεωρία, το όνομα οφείλεται στις δύο αντικριστές οχυρωμένες πόλεις (οι δύο οχυρώσεις, η μία στο σημερινό Καλέ και η άλλη στον απέναντι λόφο, της Αγίας Πέτρας, που τον 3ο μ.Χ. εξυπηρετούσαν τους Ρωμαίους, οι οποίοι αντιμετώπιζαν βαρβαρικές επιδρομές) 

 Παλαιότερα η ρωμαϊκή πόλη Πλωτινόπολη βρισκόταν στον λόφο της Αγίας Πέτρας, όπου τα τελευταία χρόνια γίνονται αρχαιολογικές ανασκαφές και προσπάθεια ανάδειξης του αρχαιολογικού χώρου.
Σώζονται ακόμα τα δεσμωτήρια, όπου είχε φυλακιστεί ο βασιλιάς της Σουηδίας Κάρολος ΙΒ’ το 1713 από τους Οθωμανούς.

 Το Τέμενος Βαγιαζήτ (Μεχμέτ Α’) στην πλατεία της πόλης θεωρείται ένα από τα πιό μεγαλόπρεπα οθωμανικά τεμένη στην Ευρώπη και εγκαινιάστηκε το 1420.

Το Διδυμότειχο είναι χτισμένο στη συμβολή των ποταμών Έβρου και Ερυθροπόταμου, 950 χλμ ΒΑ της Αθήνας, 85 περίπου ΒΑ της Αλεξανδρούποληςκαι 40 από τα βουλγαρικά σύνορα.

Ο Έβρος, φυσικό σύνορο της χώρας με την Τουρκία, ορίζει την πόλη ανατολικά και σε απόσταση όχι μεγαλύτερη από 1 χλμ., ενώ ο Ερυθροπόταμος σχηματίζει τα δυτικά και νότια όριά της.

Μουσεία

  • Το Βυζαντινό Μουσείο στεγάζεται σε ένα νέο κτίριο 2.470 τ.μ. με ισόγειο, υπόγειο και όροφο, όπου αναπτύσσονται, εκτός από τον εκθεσιακό χώρο (400 τ.μ.), αποθήκες, εργαστήρια, αναψυκτήριο, αίθουσα πολιτιστικών εκδηλώσεων και περιοδικών εκθέσεων.
    Το οικόπεδο έκτασης 5500 τ.μ. αποτελεί δωρεά του Δήμου Διδυμοτείχου για την δημιουργία και στέγαση του Μουσείου.

    Το κτίριο του Μουσείου αποπερατώθηκε το 2010.

    Το Μουσείο παρουσιάζει την ιστορία του Διδυμοτείχου σε μια παράλληλη αφήγηση ξεκινώντας από τον 2ο αι. μ.Χ. όταν ιδρύθηκε στον λόφο της Αγίας Πέτρας η Πλωτινόπολη από τον αυτοκράτορα Τραϊανό. Οι επισκέπτες θα γνωρίσουν πως το Διδυμότειχο ήταν μία από τις σημαντικότερες πόλεις του Βυζαντίου και αποτέλεσε σε διάφορες περιόδους διοικητική και στρατιωτική βάση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. 
    Έγινε πρωτεύουσα του Βυζαντίου τρεις φορές και είναι το μέρος όπου διάλεξε να στεφθεί αυτοκράτορας ο Ιωάννης Καντακουζηνός διαδεχόμενος τον Ανδρόνικο Γ ‘.

  • Το Εκκλησιαστικό Μουσείο στεγάζεται στο υπόγειο του Ιερού Ναού Παναγίας Ελευθερώτριας. Διαθέτει μια αξιόλογη συλλογή εικόνων και άλλων ιερών αντικειμένων, σκευών, αμφίων κτλ. Το μεγάλο μέρος του κατέχουν εικόνες από το τέλους του Βυζαντίου μέχρι και τον 20ο αιώνα και οι οποίες μπορούν να αποδοθούν σε ποικίλες “σχολές”.

    Κάποια από τα εκθέματα είναι σπάνια και μεγάλης αξίας.

    Τηλεφωνα επικοινωνίας: (+30) 2553025284 (9:00 – 13:00)

  • Η αρχική συλλογή που αποτέλεσε τον πυρήνα του Μουσείου άρχισε να συγκεντρώνεται από εκπαιδευτικούς της περιοχής ήδη από το 1966 στο 2ο Δημοτικό Σχολείου Διδυμοτείχου, με σκοπό τη διάσωση του λαογραφικού υλικού.

    Το 1973 ιδρύθηκε ο Μορφωτικός Σύλλογος “Λαογραφικό Μουσείο Διδυμοτείχου” και το λαογραφικό υλικό μεταφέρθηκε στο νεοκλασικό κτίριο Χατζηρβασάνη, χτισμένο το 1900 (γωνία Βατάτζη και Κολοκοτρώνη), οίκημα το οποίο αγοράστηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού, όπου μέχρι σήμερα στεγάζει το Μουσείο.

    Τα Διοικητικά Συμβούλια αποτελούνταν πάντα από δασκάλους.

    Στο Μουσείο μπορεί κανείς να δει παραδοσιακές ενδυμασίες της περιοχής, άλλα είδη ένδυσης, κεντητά και υφαντά στρωσίδια του σπιτιού καθώς και παραδοσιακά κοσμήματα, εκκλησιαστικά είδη, εικόνες και σκεύη, αγροτικά εργαλεία και εργαλεία υφαντικής, εργαλεία των παραδοσιακών τεχνιτών της περιοχής: ξυλουργού, σιδερά, τσαγκάρη, βαφέα ρούχων και υφαντικών ινών. 
    Επίσης εκτίθενται ο παραδοσιακός αποστακτήρας για την παρασκευή της ρακής και ένα παλιό κατάστιχο οινοπωλείου καθώς και σύνεργα παλιού τυπογραφείου. 
    Ακόμη, δύο μαρμάρινα ανάγλυφα με παράσταση του «Θράκα Ιππέα», η κατεξοχήν θεότητα των Θρακών, που προστάτευε την οικογένεια τους, τα ταξίδια τους και τις επιδρομές τους.

    Αξιόλογο είναι και το αρχειακό υλικό που διαθέτει το Μουσείο, τα οποίο προέρχεται από δωρεές και περιλαμβάνει προγράμματα θεάτρου, προγράμματα εξετάσεων από τα εκπαιδευτήρια του Ζαππείου της Αδριανούπολης (1882) και διάφορα άλλα έντυπα και χειρόγραφα.

    Τέλος σε αύλιο χώρο εκτίθεται ένα σησαμελαιοτριβείο (γιαχανάς), εργαστήριο παραγωγής σησαμέλαιου. Στο Διδυμότειχο τέτοια εργαστήρια λειτουργούσαν μέχρι και τη δεκαετία του 1960.

    Υπεύθυνος Φορέας:

    Μορφωτικός Σύλλογος Λαογραφικό Μουσείο Διδυμοτείχου
    Κολοκοτρώνη 22 & Βατάτζη γωνία
    68300, Διδυμότειχο


    Τηλέφωνο: 2553022316
    Email
    Ιστοσελίδα: http://laografikodidym.wordpress.com

    Υπεύθυνη επικοινωνίας:
    Τσακιράκη – Κυρούδη Χρυσούλα
    Τηλ. 6948097427

    Ώρες και ημέρες λειτουργίας:

    Μετά από συνεννόηση..
    Τρίτη – Παρασκευή : Ώρα 9:00πμ έως 2:00μμ
    Παρασκευή : Ώρα 4:00μμ έως 7:00μμ (χειμερινό ωράριο) και Ώρα 5:30μμ έως 8:30μμ (θερινό ωράριο)
    Σάββατο & Κυριακή: Ώρα 11:00 πμ έως 2:00 μμ

    Είσοδος: 2€ (ενήλικες), 1€ (παιδιά)

  • Η Δημοτική Πινακοθήκη Ναλμπάντη στεγάζεται στην πρώην οικία Βαφειάδη. Ένα κτίριο που παρουσιάζει την ιδιοτυπία της ισόγειας πρόσοψης και διώροφου εσωτερικού.

    Είναι μια αστική οικία του μεσοπολέμου με απόλυτα συμμετρικά ανοίγματα και καμπύλο ξύλινο υπέρυθρο στον εξώστη.

    Εσωτερική κλίμακα οδηγεί στον κάτω όροφο που είχε βοηθητικό χαρακτήρα.

    Η θέα από τα πίσω παράθυρα είναι μαγευτική και εκτείνεται ως τον Ερυθροπόταμο, τον Έβρο και τα απέναντι κείμενα τουρκικά χωριά.

    Το κτίριο έχει αποκατασταθεί από τον Δήμο και λειτουργεί ως Δημοτική Πινακοθήκη Δημητρίου Ναλμπάντη.

    Η Πινακοθήκη ξεκίνησε την λειτουργία της τον Μάιο του 2000 και εγκαινιάστηκε από τον Θεόδωρο και την Γιάννα Αγγελοπούλου. Όλοι οι πίνακες, οι τοιχογραφίες στο εσωτερικό και το εξωτερικό του κτιρίου είναι δωρεά του κ. Δημητρίου Ναλμπάντη στο Δήμο Διδυμοτείχου.

    Ο ζωγράφος γεννήθηκε στο Διδυμότειχο αλλά μοιράζει το χρόνο και το έργο του μεταξύ Διδυμοτείχου και Αθήνας.

    Ο Δημήτρης Ναλμπάντης έπιασε πινέλο στα πέντε του χόνια, στο Διδυμότειχο, ενώ στα επτά του κοπιάρει τον Ντε Λακρουά και μαθητεύει ελεύθερο σχέδιο δίπλα στον ζωγράφο Νίκο Τζιώτη. Στα δώδεκά του αγιογραφεί και αρχίζει να παρουσιάζει τις δουλειές του σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις.
    Η πρώτη σημαντική βράβευση έρχεται το 1986 από την UNESCO και την Ένωση Κριτικών της Ευρώπης. Το 1987 βραβεύεται από την UNICEF ενώ το 1990 δημιουργεί ομάδα τοιχογράφων. Τα έργα του παρουσιάζονται σε πλήθος συλλογών του εσωτερικού και του εξωτερικού. Η μεγαλύτερη έως σήμερα διάκριση του ζωγράφου έρχεται το 2000, όταν το έργο του επελέγη να γίνει γραμματόσημο σε ειδική σειρά που εκδόθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη. Το έργο του ζωγράφου Δημητρίου Ναλμάντη με θέμα “ΜΝΗΜΕΣ” βραβεύτηκε το 2000 από τον Κόφι Ανάν και έγινε γραμματόσημο του Ο.Η.Ε., το μόνο που επιλέχθηκε από ολόκληρη την Ευρώπη. Η Ελλάδα εκπροσωπείται για πρώτη φορά σε αυτό τον διαγωνισμό και έτσι η διάκριση αποτελεί Ελληνική πρωτοτυπία. Το όνομα του Δημήτρη Ναλμπάντη συγκαταλέγεται πλέον σε κατάλογο με τους μεγαλύτερους ζωγράφους του κόσμου (Σαλβαντόρ Νταλί, Πικάσσο, Vermeer, Henry Moore, Ραφαέλ, Andrew Wyeth, Hans Erni και Leroy Nieman) των οποίων τα έργα έγιναν γραμματόσημα του ΟΗΕ.

    Το 2003, άλλα τέσσερα έργα του έγιναν γραμματόσημα στη σειρά “Προστασία Περιβάλλοντος” των Ελληνικών Ταχυδρομείων ενώ το 2006 φιλοτέχνησε δωρεάν τα εικαστικά του “Σχολείου της Ειρήνης και του Περιβάλλοντος” στο Δήμο Τριγώνου Έβρου. Η έκθεσή του “Τέχνη και περιβάλλον” (2007) διοργανώθηκε από την Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ροδόπης – Έβρου.

    Οι πίνακες και οι τοιχογραφίες που εκτίθενται εδώ, στην Πινακοθήκη, είναι κυρίως επηρεασμένοι από τα τοπία του Διδυμοτείχου.

    Τα περισσότερα έργα του ανήκουν στο μαγικό ρεαλισμό. Υπάρχουν βέβαια επιρροές και από άλλα κινήματα της ζωγραφικής όπως από τον ιμπρεσιονισμό, εξπρεσιονισμό, avenge art κ.λ.π.

    Στις τοιχογραφίες βλέπουμε διάφορα βυζαντινά διακοσμητικά τα οποία συναντούμε και στις βυζαντινές εκκλησίες της πόλης μας.

    Τα έργα του ζωγράφου εκτίθενται στην Δημοτική Πινακοθήκη Διδυμοτείχου, στο κτίριο του ΟΗΕ στην Νέα Υόρκη καθώς και σε Μουσεία και Συλλογές εντός και εκτός Ελλάδας.

    Ωράριο λειτουργίας:
    Δευτέρα: Κλειστό,
    Τρίτη – Τετάρτη : Ώρα 9:00πμ έως 14:00μμ και 5:30μμ έως 8:30μμ
    Πέμπτη – Παρασκευή – Σάββατο: Ώρα 9:00πμ έως 14:00μμ
    Κυριακή: Ώρα 10:30 πμ έως 13:30 μμ
     

  • Το Στρατιωτικό Μουσείο Διδυμοτείχου ιδρύθηκε το 2000 και στεγάζεται σε παραδοσιακό κτίριο που παραχωρήθηκε από το Δήμο Διδυμοτείχου.

    Το κτίριο, όπου σήμερα στεγάζεται το Μουσείο, χτίστηκε το 1907. Μέχρι πρόσφατα (μέσα της δεκαετίας του ’90 λειτουργούσε ως χώρος «πολλαπλών χρήσεων» για την εξυπηρέτηση των επαγγελματικών δραστηριοτήτων των κατοίκων της περιοχής. Έτσι υπήρχε αποθήκη δημητριακών, τυροκομείο, καθώς και ένας χώρος (2ος όροφος) επεξεργασίας και παραγωγής μεταξιού. Όλος ο εσωτερικός του χώρος είναι κατασκευασμένος με ξύλο που προέρχεται από τη Σιβηρία και τα περισσότερα ξύλα σώζονται μέχρι και σήμερα. Διαμορφωμένος ήταν και ο περιβάλλων χώρος του κτιρίου, όπου υπήρχε ένα κτίσμα το οποίο λειτουργούσε ως καφενείο ή χώρος αναμονής όσων έφερναν τα προϊόντα τους.

    Από το 1996 άρχισαν οι προσπάθειες μετατροπής του κτιρίου σε ένα σημείο αναφοράς για την πολιτιστική δράση της πόλης και της περιοχής.

    Έτσι ο Δήμος Διδυμοτείχου προχώρησε στην αγορά του κτιρίου και στη συνέχεια, με τη συνεργασία και την ένθερμη υποστήριξη της στρατιωτικής ηγεσίας της χώρας μας, προχώρησε η ιδέα και η υλοποίηση ενός μουσείου με περιεχόμενο που θα αφορά την ιστορία της Ελλάδας, σε συνάρτηση με τη στρατιωτική της πορεία.

    Βέβαια το βάρος δεν θα μπορούσε να πέσει αλλού εκτός από την ιστορία της Θράκης. Ο χώρος όπου στεγάζεται το στρατιωτικό μουσείο Διδυμοτείχου έχει τρεις ορόφους με εκθέματα. Οπλισμός, στολές διαφόρων εποχών, μετάλλια και παράσημα, πίνακες ζωγραφικής και φωτογραφίες, αλλά και διάφορα στρατιωτικά κειμήλια, είναι περιληπτικά τα εκθέματα που μπορεί να δει από κοντά ο επισκέπτης. Στο ισόγειο του Μουσείου βρίσκεται η αίθουσα ενημερώσεων και προβολών, όπου ο επισκέπτης μπορεί να ακούσει αρκετά στοιχεία για την ιστορία αλλά και να δει κάποιες εικόνες σε βίντεο, πάντα σχετικά με την πορεία του ελληνισμού τους δύο τελευταίους αιώνες.

    Επίσης στον ίδιο χώρο υπάρχουν τρεις αίθουσες. Στη μία βλέπουμε διάφορα μετάλλια και παράσημα του ελληνικού στρατού. «Μια ιδιαίτερα μεγάλη συλλογή που ελκύει το ενδιαφέρον των επισκεπτών, αρκετοί εκ των οποίων ισχυρίζονται πως είναι ίσως η μεγαλύτερη στην χώρα».

    Δίπλα ακριβώς είναι η αίθουσα με τις φωτογραφίες των πεσόντων στρατιωτών και αξιωματικών από το νομό Έβρου. Άνθρωποι που συμμετείχαν σε διάφορες μάχες και πολέμους, καθώς επίσης και σε πρόσφατες ειρηνευτικές αποστολές.

    Η τρίτη αίθουσα του ισογείου περιλαμβάνει πλούσιο φωτογραφικό υλικό, από τη δράση των κατοίκων στην ιστορική Θράκη σε περιόδους πολέμων, καθώς επίσης και των μνημείων που υπάρχουν στο νομό Έβρου. Ο δεύτερος όροφος είναι κατά τέτοιο τρόπο διαμορφωμένος που ο επισκέπτης μπορεί να δει από κοντά την πορεία που είχαν οι αγώνες των Ελλήνων από το 1821 μέχρι σήμερα.

    Αυτό γίνεται με την παρουσία των εκθεμάτων που είναι οπλισμός και στολές των πολεμιστών, τα λάβαρα, τους χάρτες και τα κείμενα από την έναρξη της Επανάστασης και στη συνέχεια του Μακεδονικού Αγώνα, των Βαλκανικών Πολέμων, του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, της Μικρασιατικής Εκστρατείας και Καταστροφής, του δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου και μέχρι τη σύγχρονη περίοδο με τις στολές και τον οπλισμό των Ελλήνων στις ειρηνευτικές αποστολές του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Όλα αυτά τα κειμήλια, σε συνδυασμό με την ξενάγηση από την πλευρά των οπλιτών, δίνουν την ευκαιρία μιας πολύ καλής επαφής του καθενός μας με την πρόσφατη ιστορία του ελληνισμού. Και αυτή την ευκαιρία, δεν την χάνουν οι μαθητές των σχολείων της περιοχής που επισκέπτονται το Μουσείο, καθώς επίσης και οι εκδρομείς από διάφορες περιοχές (κύρια της Βόρειας Ελλάδας) στο Διδυμότειχο.

    Το στρατιωτικό Μουσείο όμως έχει ακόμη έναν όροφο, ο οποίος χρησιμοποιείται για την οργάνωση περιοδικών εκθέσεων, ενώ σύντομα αναμένεται να τοποθετηθούν και μόνιμα εκθέματα τα οποία αυτό το διάστημα συντηρούνται στο εργαστήριο που λειτουργεί στο μουσείο. Στον ίδιο όροφο βρίσκονται και δύο οπλοπολυβόλα, το ένα εκ των οποίων είναι από τα πλέον σπάνια που υπάρχουν στην Ελλάδα. Ανεβαίνοντας όμως στον τελευταίο όροφο του Μουσείου υπάρχει μία σκάλα διαφορετική από τις άλλες, αφού ήταν η γνωστή ειδικής κατασκευής για τη μεταφορά ατόμων με κινητικά προβλήματα, κύρια αυτών που χρησιμοποιούν αναπηρικό καροτσάκι.

    Μέχρι τον δεύτερο όροφο η μεταφορά γίνεται με τον ανελκυστήρα που λειτουργεί επίσης στο κτίριο του μουσείου.

    Οι ώρες λειτουργίας του Μουσείου είναι καθημερινά ( πλήν Δευτέρας ) από 09:00 έως 14:00, Τετάρτη από 18:00 έως 20:00 και Κυριακή από 11:00 έως 14:00.

    Το Μουσείο έχει WC, διαθέτει χώρο στάθμευσης Ι.Χ. οχημάτων και λεωφορείων και έχει δυνατότητα πρόσβασης σε άτομα με ειδικές ανάγκες.

    Τηλέφωνα επικοινωνίας:

    25530-26518 & 25530-46911

  • Σύμφωνα με την παράδοση το τέμενος αρχίζει να κτίζεται στα τέλη του 14ου αιώνα από το σουλτάνο Βαγιαζήτ Α’ τον Γιλντιρίμ (Κεραυνό), για το λόγο αυτό ονομάζεται τόσο από τους ντόπιους όσο και τους Οθωμανούς περιηγητές «Μπαγιαζήτ Τζαμισί». Το άλλο του όνομα είναι «Μπουγιούκ» (Μεγάλο) ή «Ουλού» Τζαμί.

    Τα θεμέλια του Τεμένους προβάλλουν σε κάποια σημεία έξω από το κτίριο, προκαλώντας τη δη­μιουργία εικασιών περί προγενέστερου κτίσματος στους ντόπιους λογίους. Μία τέτοια εικασία είναι ευλογοφανής, καθώς οι καθαγιασμένοι χώροι είχαν συνεχή χρήση, που περνούσε από τη μία θρησκεία στην άλλη.

    Η δενδροχρονολόγηση ξυλείας με δείγματα από το ανώτερο τμήμα της κατασκευής δίνει έτος 1418, ενώ η μεγάλη επιγραφή επάνω από την κύρια είσοδο αναφέρει ότι η «κατασκευή του ευλογημένου βελτιωμένου τιμημένου τεμένους διατάχθηκε από τον υπέρτατο σουλτάνο… Μεχμέντ (το Μωάμεθ Α’) και διακηρύχθηκε το Μάρτιο του 1420». Δεύτερη επιγραφή επάνω από την πλάγια είσοδο δίνει το έτος 1421 και τα ονόματα δύο χορηγών του κτιρίου, του αρχιτέκτονα ο οποίος ολοκλήρωσε το έργο, του Awwad Ibn Bayazid και του αρχιτέκτονα Haci Ivaz Pasa ο οποίος είναι γνωστός από την ανέγερση κτιρίων, όπως το Πράσινο Τέμενος στην Προύσα.

    Το κτίσμα είναι σχεδόν τετράγωνο σε κάτοψη, με μέσες εξωτερικές διαστάσεις 32,40μ x 30,20μ. Το εξωτερικό εμβαδόν του είναι σχεδόν ένα στρέμμα. Έχει τρεις θύρες, από τις οποίες η κεντρική προβάλλεται με θαυμάσια αραβουργήματα και αρχαΐζοντα ζιγκ-ζαγκ μοτίβα ενώ οι δύο εκατέρωθεν θύρες έχουν φραχθεί, από ό,τι φαίνεται σε πρώιμη φάση.

    Το εσωτερικό του τεμένους παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον. Τον κεντρικό χώρο καλύπτει θαυμάσι­ος διακοσμητικός θόλος, ο οποίος αποτελείται από μικρές σανίδες, κατάλληλα συναρμοσμένες μεταξύ τους και αναρτάται από τον ξύλινο σκελετό της στέγης, καταλήγοντας σε τέσσερις πεσσούς μέσω ισάριθμων διακοσμητικών, ξύλινων τριγώνων.

    Στο βόρειο τοίχο μέχρι πριν από λίγα χρόνια μπορούσε ο επισκέπτης να αντικρίσει μία μοναδική στην ισλαμική τέχνη παράσταση προσευχόμενης γυναίκας, η οποία δυστυχώς καταστράφηκε ολοσχε­ρώς από την υγρασία. Μία άλλη, επίσης μοναδική τοιχογραφία, σώζεται ακόμη στον νότιο τοίχο, επάνω από το ιερό. Πρόκειται για παράσταση της ουράνιας πόλης, η οποία επαναλαμβάνει το θέμα του περίφημου ψηφιδωτού του Τεμένους Ομάρ στη Δαμασκό. Η παράσταση του Διδυμοτείχου εντυπωσι­άζει με την κομψότητα, την ακρίβεια και τη λεπτομέρεια απόδοσης των οικοδομημάτων, όπως και το χρησιμοποιούμενο χρωματικό φάσμα, σε μία άμεση συνέχεια της υστεροβυζαντινής ζωγραφικής.

    Εκτός αυτών, οι τοίχοι είναι διακοσμημένοι με ρητά και γνωμικά από το Κοράνι, σύντομες προσευχές και επικλήσεις ιερών προσώπων, δοσμένα με παχιά καλλιγραφικά γράμματα σε ασυνήθιστη διάταξη. Μία από τις προσευχές, γραμμένη σε σχήμα αστραπής, θεωρούνταν από τους μωαμεθανούς ως αποτρεπτική πτώσης κεραυνού.

    Από τον εξοπλισμό του εσωτερικού σώζονται ακόμη ο «θρόνος»  δίπλα στο ιερό, ενώ στο βόρειο τμήμα υπάρχει εξέδρα. Το δάπεδο απαρτίζεται από καλά συναρμοσμένες πλινθόπλακες, ενώ παλαιά καλυπτόταν από βαρύτιμους και πολύχρωμους τάπη­τες.

     Ενσωματωμένος στο περίγραμμα του κτιρίου, αλλά με δική του εξωτερική είσοδο, ο κομψός και πανύψηλος μιναρές είχε αρχικά έναν εξώστη. Όταν οι Τούρκοι ανακατέλαβαν το Διδυμότειχο από τους Βούλγαρους στα 1913, ξανάκτισαν το ανώτερο τμήμα του μιναρέ και πρόσθεσαν δεύτερον εξώστη ψηλότερα. Ο αυλόγυρος πάλι οριοθετούνταν με «μαρμάρινες πλάκες εκατέρωθεν της εισόδου με κομψοτεχνήματα αρίστης μαρμαρογλυπτικής τέχνης».

    Στα 1912 οι Βούλγαροι μετέτρεψαν το Τέμενος σε ναό, αφιερωμένο στον Άγιο Γεώργιο. Κατά το με­σοπόλεμο το κτίριο πωλήθηκε από τη μουσουλμανική κοινότητα σε ιδιώτη.

    Σήμερα αποτελεί μνημείο Πολιτισμού, το οποίο προστατεύεται από το ελληνικό κράτος.
     

Αξιοθέατα

  • Λαξευμένες σπηλιές συναντάει κανείς τόσο μέσα στο κάστρο όσο και στους πρόποδες του. Μέχρι και σήμερα, σε κάθε σπίτι του λόφου, έχει τέτοιους υπόγειους ή ημιυπόγειους χώρους, λαξευμένους στο μαλακό βράχο, με διαστάσεις κάτοψης, οι οποίες μπορούν να φτάσουν εκείνες ενός παλιού σπιτιού μεσαίου μεγέθους. 
    Το σύνηθες ύψος αυτών φτάνει στα 2 μέτρα, ενώ συχνά μπορεί να είναι και μεγαλύτερο. Στα “δωμάτια” αυτά παρατηρούνται μικρότερες λαξεύσεις, οπές, κοιλώματα, μικρές δεξαμενές κλπ. Τα σπήλαια είναι γνωστά από τους ντόπιους λογίους ως αποθήκες “διατήρησης τροφών και πόσιμου ύδατος”. Ανάμεσα τους ξεχωρίζουν οι θαυμάσιες υδαταποθήκες μεγάλης περιεκτικότητας, όπως είναι η υδαταποθήκη του Χριστού.

    Οι λόγοι που οδήγησαν στην δημιουργία αυτών των χώρων είναι κυρίως δύο: η έλλειψη επαρκούς χώρου κατοικίας και βοηθητικών χώρων, καθώς κατά περιόδους συσσωρεύονταν πολλοί κάτοικοι εντός του περιορισμένου χώρου του κάστρου και η σπανιότητα του νερού.

    Σε κάτοψη τα υπόσκαφα λαξεύματα και τα αντίστοιχα επί αυτών κτίσματα δεν είχαν κανονικά σχήματα, συχνά ούτε καν σχηματίζονταν ευθείες γραμμές, αφού ακολουθούσαν τις ακανόνιστες μορφές των βράχων. Αναπτύσσονταν διαδοχικοί χώροι οι οποίοι είτε επικοινωνούσαν μεταξύ τους με λαξευμένες στο βράχο κλίμακες ή χωρίζονταν από στενά δρομάκια, επίσης λαξευμένα. Οι ανωδομές των σπιτιών κατασκευάζονταν πλίνθους, λίθους και λασποκονίαμα, ενώ εκτεταμένη ήταν η χρήση του ξύλου πράγμα που εξηγεί, γιατί ελάχιστα έχουν διατηρηθεί σήμερα.

    Στο χώρο αφθονούν οι λαξευμένες εμβαθύνσεις στα δάπεδα και στα τοιχώματα για την τοποθέτηση πιθαριών μαζί με οπές για το δέσιμο των σκοινιών που τα συγκρατούσαν. Επίσης διακρίνονταν λαξευμένα, τοιχοβάτες, βαθιές χαράξεις – υδρορροές και άλλες κατασκευές για την περισυλλογή ομβρίων υδάτων, δοκοθήκες, “ράφια” για τοποθέτηση κηροπήγιων και άλλων μικροαντικειμένων, “σεντούκια” και μικρές δεξαμενές. Οι δεξαμενές αυτές έχουν συνήθως χαμηλά οπή απορροής που καταλήγει σε βάθυνση για τον περιοδικό καθαρισμό τους.

     

    Πηγή: “Διδυμότειχο, μια άγνωστη πρωτεύουσα” Αθανάσιος Ι. Γουρίδης, 2008
    Φωτογραφία: ΓΚΟΥΡΛΟΥΜΕΝΟΣ Κ. 2014

  • Στη ΝΑ πλευρά του Διδυμοτείχου, ανάμεσα στη συμβολή των ποταμών Έβρου και Ερυθροποτάμου και το Σιδηροδρομικό σταθμό, υψώνεται ένας βραχώδης οχυρός λόφος γνωστός με το όνομα “Αγία Πέτρα” το ύψος του οποίου είναι 55,90 μέτρα

    Στα 1959-60 ο καθηγητής Γεώργιος Μπακαλάκης  ταύτισε το λόφο της “Αγίας Πέτρας” με την Πλωτινόπολη.

    Οι    πηγές μας πληροφορούν ότι η Πλωτινόπολη ιδρύθηκε  από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Τραϊανό για να τιμήσει τη γυναίκα του Πλωτινη. Κατά τον Ιεροκλέα και τον Κωνσταντίνο Πορφυρογέννητο ήταν μία από τις πέντε πόλεις της επαρχίας Αιμιμόντου. Στα εκκλησιαστικά χρονικά αναφέρεται ως έδρα επισκόπου της αυτής επαρχίας που υπα­γόταν στο μητροπολίτη Αδριανουπόλεως. Από τον Προκόπιο επίσης είναι γνωστό ότι ο Ιουστινιανός ανοικοδόμησε τα τείχη της Πλωτινόπολης.

    Το 1965, κατά την κατασκευή χαρακώματος από στρατιώτες και σε Βάθος 1,60μ. βρέθηκε η χρυσή σφυρήλατη προτομή του Ρωμαίου αυτοκράτορα Σεπτίμιου Σεβήρου (193-211 μ.Χ.)

    Συστηματική ανασκαφική έρευνα πραγματοποιήθηκε στην “Αγία Πέτρα” από τη ΙΘ’ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων το καλοκαίρι του 1977 και στις αρχές της δεκαετίας του ’80.

    Το φθινόπωρο του 1996, μετά από δέκα και πλέον χρόνια, ξανάρχισαν οι ανασκα­φές στην Πλωτινόπολη. Η ανασκαφική έρευνα πραγματοποιείται (1996-2005) στο μέσον περίπου της ανατολικής, ομαλής πλαγιάς του λόφου απέναντι ακριβώς από τον ποταμό Έβρο, στην περιοχή όπου στα μέσα της δεκαετίας του ’80 ανασκάφηκε το κτί­ριο με τα ψηφιδωτά δάπεδα. Ερευνάται η περιοχή Βόρεια (Τομέας Α), Δυτικά (Τομέ­ας Β) και Νότια (Τομέας Γ) του κτιρίου με τα ψηφιδωτά, με σκοπό τον εντοπισμό κτισμάτων και τη μελέτη

    ΤΟΜΕΑΣ Α

    Αποκαλύφθηκε τοίχος με κατεύθυνση Β-Ν. Ο τοίχος είναι κατασκευασμένος κλιμακωτά ακολουθώντας την κλίση του εδάφους. Με τα μέχρι στιγμής ανασκαφικά δεδομένα δεν είμαστε σε θέση να βεβαιώσουμε τη χρησιμότητα του. Αν δηλαδή πρόκειται για οχυρωματικό τείχος ή για κάποια άλλη κατασκευή.

    Ανασκάφηκαν επίσης και λείψανα κτιρίων τα οποία μαζί με το κτίριο με τα ψηφιδωτά ανήκουν πιθανότατα σε ένα μεγάλο κτιριακό συγκρότημα. Η κεραμική, τα νομίσματα και τα άλλα κινητά ευρήματα δείχνουν ότι ο χώρος βρισκόταν σε χρήση από το 2ο μέχρι το τέλος του 6ου αι. μ.Χ.

    ΤΟΜΕΑΣ Β

    Αποκαλύφθηκε δάπεδο κτιρίου ρωμαϊκών χρόνων (2o αι. μ.Χ.) και σύστημα αγωγών που θα μπορούσε – αν λάβει κανείς υπόψη του και το υπόκαυστο που βρέθηκε λίγο βορειότερα – να σχετιστεί με ένα δημόσιο λουτρό ή με λουτρό πολυτελούς κατοικίας.

    Το πιο εντυπωσιακό όμως εύρημα των χρόνων αυτών ήταν ένα πηγάδι, με εσωτερική διάμετρο 2,20 μ., κατασκευασμένο με λαξευτούς γωηόλιθους σύμφωνα με το ισοδομικό σύστημα τοιχοδομίας. Αποκαλύφτηκαν 14 σειρές γωνιόλίθων, μέχρι το βάθος των 7,50 μ.. Μόλις αποκαλύφθηκε και η 14η σειρά, άρχισε να φαίνεται η θεμελίωση του πάνω στο φυσικό βράχο. Αφού λαξεύσανε το φυσικό βράχο, όπου υπήρχαν ρωγμές τοποθέτησαν ψημένες πήλινες πλάκες και κο­νίαμα, στη συνέχεια, όπου χρειαζόταν, μικρότερους λαξευμένους γωνιολίθους διαφόρων σχημάτων για να τον ευθυγραμμίσουν, και στο τέλος άρχισαν να τοποθετούν τους κανονικούς γωνιολίθους. Μέχρι στιγμής, στο Βάθος των 11,20 μ. όπου έχει φτάσει η ανασκαφή, δεν έχει ακόμη εντοπιστεί ο πυθμένας του

    Η ανασκαφή εξωτερικά του πηγαδιού δεν προχώρησε σε μεγάλο Βάθος, από το φόβο μήπως η στατική κατάσταση του δημιουργούσε κάποιο πρόβλημα ασφάλειας. Αποκαλύφθηκε, ωστόσο, τμήμα της εξωτερικής πλευράς των γωνιολίθων. Επιπλέον, από την περιοχή αυτή συλλέχθηκε λεπτή κεραμική αυτοκρατορικών χρόνων. Εδώ πρέπει να σημειωθεί η μεγάλη ποσότητα λατύπης, γεγονός που αποδεικνύει ότι η τελική κατεργασία των γωνιολίθων πριν την τοποθέτηση τους γινόταν στην περιοχή αυτή.

    Στο Βόρειο τμήμα του πηγαδιού και σε βάθος 2,50 μ. από το σωζόμενο χείλος του βρέθηκε άνοιγμα διαστάσεων 2,25X1,15 μ. Φράσσεται με μία κάθετη λίθινη πλάκα η οποία φέρει αβαθείς αυλακώσεις προς την πλευρά του πηγαδιού.

    Το άνοιγμα αυτό οδηγεί σε ορθογώνιο καμαροσκέπαστο θάλαμο.

    Η επίχωση του θαλάμου περιείχε πέτρες, πολλές σπασμένες και ακέραιες πήλινες πλάκες, κονιάματα και πηλό. Με τη συνέχιση της ανασκαφής, και ενώ πλησιάζαμε στο δάπεδο του θαλάμου, ελαττώνονταν οι πέτρες και οι πήλινες πλάκες, και άρχισε ν’αυξάνεται η κεραμική και τα κόκαλα μεγάλων ζώων.

    Αφού αφαιρέθηκε η επίχωση, αποκαλύφθηκε το δάπεδο του θαλάμου το οποίο ήταν στρωμένο με πήλινες πλάκες που σώζονται στη θέση τους μόνο στο νότιο τμήμα. Παράλληλα, διαπιστώθηκε ότι ο θάλαμος έχει διαστάσεις 4X2.15X3.50μ. και είναι κτισμένος με λαξευμένους γωνιόλιθους πάχους 0,46-0,52 μ. ο καθένας. Οι γωνιόλιθοι της πέμπτης σειράς είναι λαξευμένοι με τέτοιο τρόπο, ώστε να δημιουργείται μία εσοχή, επάνω στην οποία πατά η θολωτή οροφή του. Στο κέντρο της θολωτής οροφής υπάρχει τετράγωνο άνοιγμα, ενώ στη ΒΑ γωνία βρέθηκε λίθινος κίονας.

  • Εντυπωσιακή ολόχρυση προτομή του Ρωμαίου αυτοκράτορα Σεπτιμίου Σεβήρου (193-211 μ.Χ.).
    Λείπει μικρό κομμάτι από το πρόσθιο αριστερό τμήμα της, ενώ ένα άλλο είναι συγκολλημένο. 
    Το μέγεθός της είναι λίγο μικρότερο από το φυσικό και είναι κατασκευασμένη με την τεχνική της σφυρηλάτησης. 
    Ο αυτοκράτορας εικονίζεται γενειοφόρος να φοράει φολιδωτό θώρακα με γοργόνειο στο στήθος. 
    Τα μαλλιά του είναι διαμορφωμένα σε ελλειψοειδείς βοστρύχους και αποδίδονται διαφορετικά από τη γενειάδα. 
    Το πρόσωπό του είναι ευρύ, τα μάτια μεγάλα, και η ίριδά τους δηλώνεται με χάραξη.
    Ίχνη χαλκού στο πίσω μέρος δείχνουν ότι η προτομή ήταν στερεωμένη σε κοντάρι, όπως οι προτομές και άλλων αυτοκρατόρων που τις κρατούσαν οι “imaginiferi” του ρωμαϊκού στρατού σαν ένα είδος λαβάρου. 
    Τα πορτραίτα αυτά ήταν μέσο έκφρασης της αυτοκρατορικής εξουσίας και αποτελούσαν ταυτόχρονα εικόνες λατρείας του αυτοκράτορα-θεού στις μακρινές
 επαρχίες του κράτους.

  • Στη ΝΑ πλευρά του Διδυμοτείχου, ανάμεσα στη συμβολή των ποταμών Έβρου και Ερυθροποτάμου και το Σιδηροδρομικό σταθμό, υψώνεται ένας βραχώδης οχυρός λόφος γνωστός με το όνομα “Αγία Πέτρα” το ύψος του οποίου είναι 55,90 μέτρα

    Στα 1959-60 ο καθηγητής Γεώργιος Μπακαλάκης  ταύτισε το λόφο της “Αγίας Πέτρας” με την Πλωτινόπολη.

    Οι    πηγές μας πληροφορούν ότι η Πλωτινόπολη ιδρύθηκε  από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Τραϊανό για να τιμήσει τη γυναίκα του Πλωτινη. Κατά τον Ιεροκλέα και τον Κωνσταντίνο Πορφυρογέννητο ήταν μία από τις πέντε πόλεις της επαρχίας Αιμιμόντου. Στα εκκλησιαστικά χρονικά αναφέρεται ως έδρα επισκόπου της αυτής επαρχίας που υπα­γόταν στο μητροπολίτη Αδριανουπόλεως. Από τον Προκόπιο επίσης είναι γνωστό ότι ο Ιουστινιανός ανοικοδόμησε τα τείχη της Πλωτινόπολης.

    Το 1965, κατά την κατασκευή χαρακώματος από στρατιώτες και σε Βάθος 1,60μ. βρέθηκε η χρυσή σφυρήλατη προτομή του Ρωμαίου αυτοκράτορα Σεπτίμιου Σεβήρου (193-211 μ.Χ.)

    Συστηματική ανασκαφική έρευνα πραγματοποιήθηκε στην “Αγία Πέτρα” από τη ΙΘ’ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων το καλοκαίρι του 1977 και στις αρχές της δεκαετίας του ’80.

    Το φθινόπωρο του 1996, μετά από δέκα και πλέον χρόνια, ξανάρχισαν οι ανασκα­φές στην Πλωτινόπολη. Η ανασκαφική έρευνα πραγματοποιείται (1996-2005) στο μέσον περίπου της ανατολικής, ομαλής πλαγιάς του λόφου απέναντι ακριβώς από τον ποταμό Έβρο, στην περιοχή όπου στα μέσα της δεκαετίας του ’80 ανασκάφηκε το κτί­ριο με τα ψηφιδωτά δάπεδα. Ερευνάται η περιοχή Βόρεια (Τομέας Α), Δυτικά (Τομέ­ας Β) και Νότια (Τομέας Γ) του κτιρίου με τα ψηφιδωτά, με σκοπό τον εντοπισμό κτισμάτων και τη μελέτη

    ΤΟΜΕΑΣ Α

    Αποκαλύφθηκε τοίχος με κατεύθυνση Β-Ν. Ο τοίχος είναι κατασκευασμένος κλιμακωτά ακολουθώντας την κλίση του εδάφους. Με τα μέχρι στιγμής ανασκαφικά δεδομένα δεν είμαστε σε θέση να βεβαιώσουμε τη χρησιμότητα του. Αν δηλαδή πρόκειται για οχυρωματικό τείχος ή για κάποια άλλη κατασκευή.

    Ανασκάφηκαν επίσης και λείψανα κτιρίων τα οποία μαζί με το κτίριο με τα ψηφιδωτά ανήκουν πιθανότατα σε ένα μεγάλο κτιριακό συγκρότημα. Η κεραμική, τα νομίσματα και τα άλλα κινητά ευρήματα δείχνουν ότι ο χώρος βρισκόταν σε χρήση από το 2ο μέχρι το τέλος του 6ου αι. μ.Χ.

    ΤΟΜΕΑΣ Β

    Αποκαλύφθηκε δάπεδο κτιρίου ρωμαϊκών χρόνων (2o αι. μ.Χ.) και σύστημα αγωγών που θα μπορούσε – αν λάβει κανείς υπόψη του και το υπόκαυστο που βρέθηκε λίγο βορειότερα – να σχετιστεί με ένα δημόσιο λουτρό ή με λουτρό πολυτελούς κατοικίας.

    Το πιο εντυπωσιακό όμως εύρημα των χρόνων αυτών ήταν ένα πηγάδι, με εσωτερική διάμετρο 2,20 μ., κατασκευασμένο με λαξευτούς γωηόλιθους σύμφωνα με το ισοδομικό σύστημα τοιχοδομίας. Αποκαλύφτηκαν 14 σειρές γωνιόλίθων, μέχρι το βάθος των 7,50 μ.. Μόλις αποκαλύφθηκε και η 14η σειρά, άρχισε να φαίνεται η θεμελίωση του πάνω στο φυσικό βράχο. Αφού λαξεύσανε το φυσικό βράχο, όπου υπήρχαν ρωγμές τοποθέτησαν ψημένες πήλινες πλάκες και κο­νίαμα, στη συνέχεια, όπου χρειαζόταν, μικρότερους λαξευμένους γωνιολίθους διαφόρων σχημάτων για να τον ευθυγραμμίσουν, και στο τέλος άρχισαν να τοποθετούν τους κανονικούς γωνιολίθους. Μέχρι στιγμής, στο Βάθος των 11,20 μ. όπου έχει φτάσει η ανασκαφή, δεν έχει ακόμη εντοπιστεί ο πυθμένας του

    Η ανασκαφή εξωτερικά του πηγαδιού δεν προχώρησε σε μεγάλο Βάθος, από το φόβο μήπως η στατική κατάσταση του δημιουργούσε κάποιο πρόβλημα ασφάλειας. Αποκαλύφθηκε, ωστόσο, τμήμα της εξωτερικής πλευράς των γωνιολίθων. Επιπλέον, από την περιοχή αυτή συλλέχθηκε λεπτή κεραμική αυτοκρατορικών χρόνων. Εδώ πρέπει να σημειωθεί η μεγάλη ποσότητα λατύπης, γεγονός που αποδεικνύει ότι η τελική κατεργασία των γωνιολίθων πριν την τοποθέτηση τους γινόταν στην περιοχή αυτή.

    Στο Βόρειο τμήμα του πηγαδιού και σε βάθος 2,50 μ. από το σωζόμενο χείλος του βρέθηκε άνοιγμα διαστάσεων 2,25X1,15 μ. Φράσσεται με μία κάθετη λίθινη πλάκα η οποία φέρει αβαθείς αυλακώσεις προς την πλευρά του πηγαδιού.

    Το άνοιγμα αυτό οδηγεί σε ορθογώνιο καμαροσκέπαστο θάλαμο.

    Η επίχωση του θαλάμου περιείχε πέτρες, πολλές σπασμένες και ακέραιες πήλινες πλάκες, κονιάματα και πηλό. Με τη συνέχιση της ανασκαφής, και ενώ πλησιάζαμε στο δάπεδο του θαλάμου, ελαττώνονταν οι πέτρες και οι πήλινες πλάκες, και άρχισε ν’αυξάνεται η κεραμική και τα κόκαλα μεγάλων ζώων.

    Αφού αφαιρέθηκε η επίχωση, αποκαλύφθηκε το δάπεδο του θαλάμου το οποίο ήταν στρωμένο με πήλινες πλάκες που σώζονται στη θέση τους μόνο στο νότιο τμήμα. Παράλληλα, διαπιστώθηκε ότι ο θάλαμος έχει διαστάσεις 4X2.15X3.50μ. και είναι κτισμένος με λαξευμένους γωνιόλιθους πάχους 0,46-0,52 μ. ο καθένας. Οι γωνιόλιθοι της πέμπτης σειράς είναι λαξευμένοι με τέτοιο τρόπο, ώστε να δημιουργείται μία εσοχή, επάνω στην οποία πατά η θολωτή οροφή του. Στο κέντρο της θολωτής οροφής υπάρχει τετράγωνο άνοιγμα, ενώ στη ΒΑ γωνία βρέθηκε λίθινος κίονας.

  • Πρόκειται για τον στρογγυλό πύργο της νοτιοανατολικής γωνίας του κάστρου, ο οποίος είναι γνωστός με το όνομα αυτό λόγω του θρύλου της αυτοκτονίας της κόρης του αυτοκράτορα. Πιθανώς αποτελεί παλαιοχριστιανική κατασκευή, η οποία γνώρισε εκτεταμένη επισκευή κατά το πρώτο μισό του 14ου αιώνα. Φέρει στην επιφάνεια του εντοιχισμένη πλάκα με χαρακτό μονόγραμμα με τους χαρακτήρες T-P-X-S.

    Σύμφωνα με τον θρύλο και τις παραδόσεις, κατά την πολιορκία του Διδυμοτείχου από τους Τούρκους, ο βασιλιάς βγήκε από την πόλη για κυνήγι. Οι Τούρκοι το έμαθαν και το εκμεταλλεύτηκαν για να καταλάβουν το απόρθητο κάστρο. Έντυσαν έναν ελληνομαθή νεαρό Τούρκο ως μοναχό, ο οποίος στάθηκε μπροστά στην δυτική πύλη και ζήτησε από τη βασιλοπούλα να του ανοίξει τις πύλες για να προσευχηθεί μέσα στο κάστρο. Οι Τούρκοι, κρυμμένοι όπως ήταν στο δάσος, εκμεταλλεύτηκαν την ανταπόκριση της βασιλοπούλας και όρμησαν στις ανοιχτές θύρες. 
    Η βασιλοπούλα αντιλαμβάνοντας το μεγάλο της λάθος, ανέβηκε στον ψηλότερο πύργο του κάστρου και αυτοκτόνησε, πηδώντας από εκεί.

    Κάποιοι ευγενείς που σώθηκαν από την σφαγή έσπευσαν στο κατάλυμα του αυτοκράτορα για να του αναγγείλουν την άλωση. Τον βρήκαν κατά την προετοιμασία του γεύματος και καθώς εκείνος δεν ήταν δυνατόν να δεχθεί τέτοιο νέο είπε: “Εάν σηκωθεί από την χύτρα αυτός ο πετεινός και λαλήσει, τότε θα πιστέψω ότι η πόλη κυριεύτηκε”. 
    Έτσι κι έγινε. Ο πετεινός σηκώθηκε, λάλησε και ο βασιλιάς πείστηκε.

    Σύμφωνα με το μύθο λέγεται ότι κάτω από τον στρογγυλό πύργο της νοτιοανατολικής γωνίας του κάστρου υπάρχει ο τάφος της άτυχης κόρης, ενώ επάνω στο βράχο ή στο μαρμάρινο δάπεδο του προσκυνήματος διακρίνονταν τα αποτυπώματα των χεριών της.
    Μέχρι προσφάτως στο σημείο αυτό υπήρχε λατρευτικός οικισμός όπου προσέρχονταν χριστιανοί και μουσουλμάνοι και άναβαν κερί για τη βασιλοπούλα.

     

    Πηγή: “Διδυμότειχο, μια άγνωστη πρωτεύουσα” Αθανάσιος Ι. Γουρίδης, 2008
    Φωτογραφία: ΓΚΟΥΡΛΟΥΜΕΝΟΣ Κ. 2014

  • Το κάστρο του Πυθίου είναι  ένα από τα σημαντικότερα και καλύτερα διατηρημένα έργα στρατιωτικής αρχιτεκτονικής της Ελλάδας. Δεσπόζει σε χαμηλό γήλοφο, στο ΒΑ άκρο του ομώνυμου χωριού και σε απόσταση 15 χιλιομέτρων από το Διδυμότειχο.

    Ιδρύθηκε από τον Ιωάννη ΣΤ’ Καντακουζηνό (1341-1355) με σκοπό να αποτελέσει το προσωπικό του καταφύγιο στις επιχειρήσεις που διεξήγαγε κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου που ξέσπασε ανάμεσα σ΄αυτόν και τον νόμιμο διάδοχο. Η ίδρυση του τοποθετείται στα 1330-1340.

    Το όλο συγκρότημα αποτελούνταν από δύο περιβόλους, έναν εξωτερικό και έναν εσωτερικό. Ο εξωτερικός, από τον οποίο σήμερα σώζονται ελάχιστα τμήματα ανάμεσα στα σπίτια του οικισμού, απλωνόταν σ΄ όλη την έκταση του λόφου. Ο εσωτερικός καταλαμβάνει το άκρο του λόφου.

    Οι δυο περίβολοι ενισχύονταν με πύργους στις τρεις γωνίες, ενώ στα σημεία ένωσης των δύο περιβόλων υψώνονται οι δύο σωζόμενοι πύργοι.

    Ο μεγάλος κεντρικός πύργος είναι σχεδόν τετράγωνος στην κάτοψη με μήκος πλευράς 15 μ. Είναι τριώροφος και χρησίμευε ως κατοικία. Η είσοδος βρίσκεται στην ανατολική πλευρά. Στην ίδια πλευρά βρίσκεται και η διαμορφωμένη μέσα στο πάχος των τοίχων κτιστή κλίμακα που οδηγεί στους ορόφους και το δώμα του πύργου. Στη σωζόμενη απόληξη του πύργου διαμορφώνονται ισχυροί πρόβολοι που στήριζαν τον εξώστη ενός διευρυμένου ορόφου, ίσως και δύο, οι οποίοι περιλαμβάνονταν στον αρχικό σχεδιασμό, αλλά δεν είναι σίγουρο ότι κατασκευάστηκαν. Οι πρόβολοι αυτοί αποτελούν καινοτομία της φρουριακής αρχιτεκτονικής στα χρόνια των Παλαιολόγων.

    Ο δεύτερος πύργος εδράζεται σε χαμηλότερο επίπεδο, αλλά σώζεται σε μεγαλύτερο ύψος. Είναι και αυτός σχεδόν τετράγωνος, αλλά μικρότερος με διαστάσεις 7,40 Χ 7,30 μ. και σώζεται σε ύψος 20 μ. Αποτελείται από τέσσερις ορόφους που στεγάζονται με σφαιρικούς θόλους.

    Φωτογραφία: ΓΚΟΥΡΛΟΥΜΕΝΟΣ Κ. 2014

    t

  • Οι κύριες εξωτερικές πύλες των τειχών ήταν τρεις: οι Πύλες της Γέφυρας, που είναι οι γνωστότερες και οι μόνες σωζόμενες σήμερα “Καλέπορτες”, εκείνες της Αγοράς και οι Πύλες των Ανακτόρων ή Σαραϊόπορτες. Οι τρεις σουλτανικές πύλες οδηγούν προς τα ανάκτορα, η μια προς το νότο η μια προς τα βόρεια και μια πύλη της κάτω ζώνης που ανοίγεται προς το μέρος της οδού Τσομλεκτζιλέρ (δηλαδή οι Σαραϊόπορτες). Εκτός αυτών, στο δυτικό τμήμα του κάστρου, υπάρχει η Κιοπρού Καπουσού, δηλαδή η Πύλη της Γέφυρας και προς το νότο η Τσαρσί – Καπουσού, η πύλη της αγοράς. Αμφότερες είναι διπλές, οχυρές και στέρεες
    Από τις 5 συνολικά πύλες, οι εξωτερικές μεγάλες πύλες θα ήταν οι τρεις τελευταίες, ενώ οι πρώτες δύο θα αποτελούσαν τις κύριες εσωτερικές πύλες της ακρόπολης, οι οποίες σήμερα δεν μπορούν να εντοπιστούν χωρίς ανασκαφές.

    Πύλες της Αγοράς (Τσαρσί Καπουσού): Οι πύλες αυτές θα πρέπει να θεωρηθούν ως οι κύριες Καλέπορτες. Η ακριβής τους μορφή δεν είναι δυνατόν να προσδιοριστεί, όπως και η έκταση στην οποία θα απλωνόταν ο οικισμός.
    Σύμφωνα με μια ανασκαφή η οποία πραγματοποιήθηκε στα μέσα της δεκαετίας του ’80, ανακαλύφθηκαν τείχη χρονολογούμενα πιθανότατα στην υστεροβυζαντινή περίοδο και τα οποία χτίστηκαν πιθανότατα για την οχύρωση του κάστρου.
    Η παράδοση θέλει τις πύλες να κλείνουν τη νύχτα με κήρυκα ο οποίος καλούσε τον κόσμο να μπει πριν κλείσει η πύλη, καθώς αυτές δεν άνοιγαν την νύχτα “υπό καμμίαν αιτιολογίαν”. Το τελετουργικό αυτό συνεχιζόταν μέχρι να κατεδαφιστούν οι πύλες, κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα.

    Πύλες της Γέφυρας (Κιοπρού Καπουσού): Ονομαζόταν έτσι λόγω της γειτνίασης τους με τη μεγάλη γέφυρα του Ερυθροποτάμου. Αποτελούσαν την δεύτερη μεγάλη είσοδο του κάστρου και βρισκόταν στο νοτιοδυτικό άκρο του. Σήμερα είναι οι μοναδικές που σώζονται σε καλή κατάσταση και ξεχωρίζουν για το οξυκόρυφο διακοσμητικό τυφλό τόξο, το καμπύλο λίθινο υπέρθυρο και το αβακωτό διάκοσμο, ένα πλινθόκτιστο βυζαντινό μοτίβο το οποίο στέφει το τύμπανο επάνω από το άνοιγμα της πύλης.

    Οι πύλες των Ανακτόρων (Σαραϊόπορτες): Βρίσκονται στο ανατολικό τμήμα των τειχών, στην Αγία Αικατερίνη. Μετά από ανασκαφές στα μέσα της δεκαετίας του ’80, αποκαλύφθηκε ότι η πρόσβαση προς το κάστρο γινόταν με πλατιά λιθόκτιστη κλίμακα, πιθανώς παλαιοχριστιανικών χρόνων, παράλληλη προς το τείχος, η οποία ξαναχτίστηκε πιθανότατα στις αρχές του 14ου αιώνα.
    Οι πύλες κατεδαφίστηκαν από τις τουρκικές αρχές στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα και το υλικό χρησιμοποιήθηκε για τη λιθόστρωση των οδών της πόλης.

    Πυλίδες: Εκτός από τις κύριες εξωτερικές πύλες του κάστρου υπήρχαν και κάποιες μικρότερες βοηθητικές πυλίδες. Κατά παράδοση, η πυλίδα καλούνταν Κερκόπορτα ή Νερόπορτα. Δίχως να γνωρίζουμε με ποία αιτιολογία είχε δοθεί η πρώτη ονομασία η δεύτερη συνδέεται με την παράδοση για μεταφορά του νερού από το πεντάζωνο επάνω στο κάστρο μέσω κτιστής κλίμακας.

     

    Πηγή: “Διδυμότειχο, μια άγνωστη πρωτεύουσα” Αθανάσιος Ι. Γουρίδης, 2008

  • Είναι τα αρχαιότερα οθωμανικά λουτρά στην Ευρώπη, από τα πλέον αυθεντικά, αλλά και ιδιόρρυθμα παραδείγματα ανατολικής αρχιτεκτονικής στα Βαλκάνια. Βρίσκονται στις όχθες του Ερυθροποτάμου, στο νότιο άκρο της πόλης. Χτίστηκαν το 1398/99 από τον Ορούτς πασά προκειμένου να βοηθήσουν με τα έσοδα τους στην συντήρηση και λειτουργία του μεντρεσέ (ιεροσπουδαστήριο) της πόλης.

    Στην βάση της αψίδας βρίσκεται μια οπή η οποία επικοινωνούσε με διάφορους αγωγούς, ώστε να μεταφέρει την φωνή από το ένα άκρο του λουτρού στο άλλο, πράγμα ιδιαίτερα χρήσιμο για τους εραστές που μπορούσαν έτσι , δίχως να γίνονται αντιληπτοί να εκφράζουν το πάθος τους ή για να πληροφορείτε η Υψηλή Πύλη τις εκμυστηρεύσεις των εξόριστων πασάδων.

    Τα μεγαλύτερα λουτρά που σώζονται, με εξωτερικές διαστάσεις 19×12,5 μ., ήταν μονά, έτσι ώστε άντρες και γυναίκες εξυπηρετούνταν εναλλάξ. Από τη αρχική κατασκευή σώζονται τα αποδυτήρια και οι χώροι του κρύου λουτρού οι οποίοι είναι καλυμμένοι με μοναστηριακό θόλο, ενώ το θερμό διαμέρισμα έχει καταρρεύσει.

    Τα λουτρά λειτουργούσαν μέχρι τις αρχές του αιώνα, στην τελευταία τους περίοδο υπό τον χαματζή Μουστά εφέντη.

     

    Πηγή: “Διδυμότειχο, μια άγνωστη πρωτεύουσα”, Αθανάσιος Ι. Γουρίδης, 2008

  • Το κτίσμα είναι ένα τυπικό ταφικό μνημείο ανοικτού τύπου. Απαρτίζεται από ένα βάθρο με ημιυπόγειο καμαροσκέπαστο θάλαμο και την ανωδομή, ενώ τέσσερις κτιστοί πεσσοί συνδέονται με λιθόκτιστα τόξα και με χονδρούς ξύλινους ελκυστήρες, ώστε να φέρουν ένα σχεδόν ημισφαιρικό, πλινθόκτιστο θόλο, ο οποίος σήμερα έχει καταπέσει.

    Κατά τις εργασίες που πραγματοποιήθηκαν το 1989 βρέθηκε στην κρύπτη διαλυμένος σκελετός άνδρα, χωρισμένος στα δύο. Πιθανώς επρόκειτο για τον πάτρωνα του μαυσωλείου, θαμμένο με απλό τρόπο, υπόγεια, ώστε να μην τον αντικρίζει ο ήλιος, όπως το επέβαλλε η θρησκεία του.

    Το Μαυσωλείο μπορεί να αποδοθεί με τη βοήθεια του Salname (Επετηρίδα της αυτοκρατορικής διοίκησης της Αδριανούπολης) στον Ορούτς Πασά, γόνου μίας από τις φημισμένες οικο­γένειες της αυτοκρατορίας.

    Σε ό,τι αφορά τη χρονολόγηση του κτίσματος, τοποθετείται στις αρχές του 15ου αιώνα.

  • Αποτελεί ειδικό δημόσιο κτίσμα, από τα πλέον χαρακτηριστικά στοιχεία της πόλης. Βρίσκεται μπροστά στην είσοδο του κάστρου. Πρόκειται για μια λιθοδομή ισοδομική, καλολαξευμένες πέτρες στο κάτω μέρος, που είναι και το αρχικό. Το ανώτερο μικρό τμήμα έχει αντικαταστήσει το παλαιότερο πέρας, που αποτελούνταν από θόλο επί τεσσάρων λίθινων πεσσίσκων, από τον οποίο αναρτάται ο κώδωνας του ρολογιού.

    Σύμφωνα με την παράδοση, ο πύργος του ρολογιού ήταν ξύλινος και βρισκόταν χαμηλότερα από την σημερινή του θέση. Μετά από πυρκαγιά κατά το έτος 1854, ξανακτίστηκε το 1869, λιθόκτιστος πλέον και σε ψηλότερη θέση.
    Σύμφωνα με τον αφηγητή Sayger, ο δωρητής του πρώτου ρολογιού ήταν ο βασιλιάς της Σουηδίας, Κάρολος ΙΒ’.

     

    Πηγή: “Διδυμότειχο, μια άγνωστη πρωτεύουσα”, Αθανάσιος Ι. Γουρίδης, 2008
    Φωτογραφία: ΓΚΟΥΡΛΟΥΜΕΝΟΣ Κ. 2014

  • Πρόκειται για ομάδα τεσσάρων κτιρίων τα οποία χρησιμοποιούνταν από τον ΟΣΕ. Τα τρία από αυτά έχουν κτιστεί από τους Γάλλους κατά την περίοδο 1919-1920 της Διασυμμαχικής Διοίκησης της Θράκης. Το πρώτο κτίριο είναι το ξυλεπένδυτο διώροφο, πρώην εκδοτήριο εισιτηρίων, ενώ το δεύτερο η επιμήκης αποθήκη με μεγάλο ενιαίο υπόγειο και ελαφρά υπερυψωμένο ισόγειο από ξύλινες σανίδες επί ισχυρού ξύλινου σκελετού. 
    Στα δυτικά τους βρίσκεται ο μικρών διαστάσεων, γραφικός “buffet” (μπουφές). Το καθένα από τα κτίρια αυτά παρουσιάζει ενδιαφέρουσες αρχιτεκτονικές και κατασκευαστικές λεπτομέρειες, ασυνήθιστες στην περιοχή, όπως τις συνδέσεις των ξύλινων μελών, τη μορφή των ξύλινων σκελετών ή στις απολήξεις των στεγών. Απέναντι στα τρία αυτά κτίρια, κτισμένη σε χαμηλό λόφο προβάλλει η λιθόκτιστη “οικεία σταθμάρχη”, ένα τυπικό μεσοπολεμικό σιδηροδρομικό κτίσμα με τα τοξωτά ανοίγματα του στο χρώμα της κίτρινης ώχρας.

     

    Πηγή: “Διδυμότειχο, μια άγνωστη πρωτεύουσα”, Αθανάσιος Ι. Γουρίδης, 2008
    Φωτογραφία: ΓΚΟΥΡΛΟΥΜΕΝΟΣ Κ. 2014

     
  • Μεταβυζαντινός ναός που ανάγεται στα 1846. Ο ναός είναι κτισμένος ακριβώς επάνω τις Καλέπορτες της Αγοράς, σε απόσταση 80 περίπου μέτρων από αυτές. Είναι τρίκλιτος με διπλή κιονοστοιχία από λίθινους κίονες, οι οποίοι φέρνουν την βαριά ανωδομή.

    Η θέση του κτιρίου στην διάταξη του βυζαντινού οικισμού του κάστρου, η καταγραφή ενός σημαντικού πλούτου ιερών σκευών που προϋπήρχαν στο ναό, αλλά και το πλήθος των παραδόσεων που σχετίζονται με τη θαυματουργή δράση του Χριστού του κάστρου, ενισχύουν την παραδοχή περί ύπαρξης στη θέση σημαντικού λατρευτικού τόπου.

    Το καμπαναριό του ναού είναι χτισμένο επάνω στο γειτονικό βυζαντινό πύργο. Ανεγέρθηκε το 1873 και ανακατασκευάστηκε 1899.

    Μέσα στο ναό βρίσκονται δύο εικόνες, κειμήλια μοναδικής σημασίας: η πρώτη, έργο υψηλότατης τέχνης, είναι μια βυζαντινή λιτανευτική αμφίγραπτη εικόνα. Στη μια της όψη απεικονίζεται η Βρεφοκρατούσα Θεοτόκος, όπου στα δεξιά της και χαμηλά με μικρά ερυθρά γράμματα διαβάζουμε “Η ΔημοτυχΗΤΗσσα”. Στην άλλη όψη απεικονίζεται η Σταύρωση, όπου ο Ιησούς, ο Ιωάννης και η Θεοτόκος αποδίδονται λιτά, με συγκρατημένη έκφραση και βαθιά εσωτερική θλίψη.
    Η δεύτερη εικόνα είναι η δεσποτική του Σωτήρα Χριστού για την οποία η παράδοση λέει ότι ιστορήθηκε από τον Ευαγγελιστή Λουκά. Δυστυχώς έχει καλυφθεί σχεδόν ολόκληρη από αργυρή επένδυση.

    Οι δύο εικόνες θεωρούνται θαυματουργές. Κατά την περίοδο της Πεντηκοστής, άλλα και τις άλλες γιορτές του Κυρίου, συνέρρεαν πιστοί και πάσχοντες απ’ όλα τα μέρη της Θράκης για προσκύνημα. Τα θαύματα που αποδίδονταν στον Χριστό του Διδυμοτείχου ήταν πολλά και η φήμη του μεγάλη σε ολόκληρη τη Θράκη.

    Ο ναός είναι συνδεδεμένος με την μεγάλη γιορτή της Πεντηκοστής, το Καλέ-Παναΐρ, την μεγαλύτερη γιορτή της πόλης, η οποία επικεντρωνόταν γύρω από τη λιτανεία της εικόνας του Χριστού.

     

     

    Πηγή: “Διδυμότειχο, μια άγνωστη πρωτεύουσα”, Αθανάσιος Ι. Γουρίδης, 2008
    Φωτογραφία: ΓΚΟΥΡΛΟΥΜΕΝΟΣ Κ. 2014

  • Η παραδοσιακή αρχιτεκτονική της πόλης αποτελεί ένα πρωτότυπο μείγμα βαλκανικών, ανατολικών και νεοκλασικών επιδράσεων. Παράλληλα, η εβραϊκή και η αρμενική κοινότητα κάνουν αισθητή την παρουσία τους.

    Η μεταβυζαντινή πόλη ακόμη διατηρείται σε τμήματα του παλαιού, παραδοσιακού Διδυμοτείχου. 49 κτίρια έχουν κηρυχθεί ως Μνημεία Τέχνης και υπόκεινται σε καθεστώς προστασίας.

     

    Φωτογραφία: ΓΚΟΥΡΛΟΥΜΕΝΟΣ Κ. 2014

  • Βρίσκεται μέσα στο κάστρο, δίπλα στο μητροπολιτικό μέγαρο και σε απόσταση μόλις 10 μ. από το βυζαντινό τείχος, στη θέση βυζαντινού ναού.

    Ο σημερινός ναός κτίστηκε το 1834. Στο πάνω μέρος της εισόδου βρίσκεται ελλειψοειδής μαρμάρινη επιγραφή, η οποία φέρει στο κέντρο δικέφαλο αετό με κορώνα και σταυρό. Άλλες τρεις πλάκες με χρονολογίες 1834 και 1837 είναι εντοιχισμένες στην ανατολική πλευρά του ναού. 
    Επάνω από την κεντρική θύρα που οδηγεί στον κυρίως ναό υπάρχει εγχάρακτη επιγραφή όπου αναφέρει ότι ο ναός ανακαινίστηκε στις 2 Μαΐου 1834, ημέρα γιορτής του Αγίου.

    Το θαυμάσιο ξυλόγλυπτο τέμπλο είναι τριζωνικό, χωρισμένο από πεσσίσκους σε 15 διάχωρα, σε τρία από τα οποία ανοίγονται οι θύρες του ιερού. Στη μεσαία ζώνη του Τέμπλου έχουμε τις δεσποτικές εικόνες και στην ανώτερη 27 μικρές εικόνες με παραστάσεις από το Δωδεκάορτο, αγίους κτλ. Το κατώτερο τμήμα του τέμπλου κοσμούν ωραίοι πίνακες αποδιδόμενοι με γκριζοχρωμίες οι οποίοι απεικονίζουν φανταστικά ή πραγματικά τοπία , κτίσματα και πόλεις, πύργους, μοναστήρια και μέγαρα σε παραστάσεις παρόμοιες με εκείνες που συναντώνται σε κοσμικές τοιχογραφίες αρχοντικών της εποχής.

    Η δεσποτική εικόνα του αγίου του ναού, παρότι φέρει ημερομηνία επαργύρωσης 1842, είναι κατά πολύ παλαιότερη και αυτό αποδεικνύεται από την εξαιρετική απόδοση του προσώπου. Η παλαιότητα της εικόνας άλλωστε αιτιολογεί την ύπαρξη άλλων δύο δεσποτικών εικόνων του αγίου, η δεύτερη από τις οποίες είναι του Νικολάου Ανδριανουπολίτη και βρίσκεται σήμερα στο νάρθηκα. Τρίτη, επίσης θαυμάσια εικόνα του αγίου με σκηνές από το βίο του, είναι αναρτημένη επάνω από την κεντρική είσοδο προς τον κυρίως ναό.

    Στα βόρεια του νάρθηκα υπήρχε ημιυπόγειο οστεοφυλάκιο ή κοιμητήριο το οποίο περιέπεσε σε αχρηστία στις αρχές του 20ο αιώνα. Εδώ μεταφερόταν τα οστά των παλαιών ταφών των μητροπολιτών.

     

    Πηγή: “Διδυμότειχο, μια άγνωστη πρωτεύουσα”, Αθανάσιος Ι. Γουρίδης, 2008
    Φωτογραφία: ΓΚΟΥΡΛΟΥΜΕΝΟΣ Κ. 2014
     

  • Η ανέγερση του κτιρίου πραγματοποιήθηκε το έτος 1984 επί δημάρχου Νικολαϊδη Ιωάννη (1983-86).
    Βρίσκεται σε κεντρικό σημείο της πόλης στην οδό Βασ. Γεωργίου & Ορφέως.  Στη δυτική πλευρά του ισογείου του, στεγάζεται ο δημοτικός κινηματογράφος που λειτουργεί και ως αμφιθέατρο. Στον προαύλιο χώρο του, διοργανώνονται συχνά εκδηλώσεις σχολείων και συλλόγων.

     

    Φωτογραφία: ΓΚΟΥΡΛΟΥΜΕΝΟΣ Κ. 2014

  • Τηλεφωνικός Κατάλογος Υπηρεσιών Διδυμοτείχου.

     

    ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ
    ΤΗΛΕΦΩΝΟ
     
    ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ
    ΤΗΛΕΦΩΝΟ
    Ι.Μητρ.Διδυμοτείχου, Ορεστ & Σουφλ.
    2553022900
    ΜΟΥΣΕΙΑ ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟΥ
    Επαρχείο Β.Έβρου
    2553024444
    Λαογραφικό Μουσείο
    2553022316
    Κ.Ε.Π
    2553020202
    Πολεμικό Μουσείο
    2553026518
    XVI Μ/Κ Μεραρχία ΠΖ
    2553046911
    Εκκλησιαστικό Μουσείο
    2553022766
    Ειρηνοδικείο
    2553022233
    ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟΥ
    Αγροφυλακή
    2553022670
    Ο.Σ.Ε
    2553022263
    Πολεοδομία
    2553024051
    ΚΤΕΛ
    2553022366
    Δασαρχείο
    2553022204
    ΤΑΞΙ
    2553024000
    Μουφτεία
    2553022266
    ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟΥ
    Ι.Ε.Κ.
    2553020173
    Τηλεφωνικό Κέντρο
    2553350100
    Ο.Τ.Ε
    2553022799
    Τηλέφωνο Ραντεβού Ασθενών
    2553024370
    1η ΜΣΕΠ (ΑΕΡΟΠΟΡΕΙΑ)
    2553022345
    Τηλέφωνο Δ/ντού Ιατρικής Υπηρεσίας
    2553350137
    Πυροσβεστική Υπηρεσία
    2553022199
    Τηλέφωνο Δ/ντριας Νοσ. Υπηρεσίας
    2553350158
    Τ.Ε.Ι. Νοσηλευτικής
    2553025111
      Επείγοντα εξωτερικά ιατρεία
    2553350168
    Πινακοθήκη Ναλμπάντη
    2553023658
     
    ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟΥ
    Υδρευση Διδυμοτείχου
    2553022940
      Αστυνομικό Τμήμα
    2553022103
    ΔΕΗ Διδυμοτείχου
    2553023122
      Γραφείο Ασφαλείας
    2553022100
    Δ.Ο.Υ. Διδυμοτείχου
    2553022286
      Σχολή Αστυφυλάκων
    2553026681 – 6
    Κέντρο Κοινωνικής Φροντίδας
    2553024555
     
     
    ΚΑΠΗ Διδυμοτείχου
    2553023585
         
    ΔΗΜΑΡΧΕΙΑ ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟΥ
         
    Γραφείο Δημάρχου
    2553350602
         
    Αντιδήμαρχος Τεχνικών Έργων
    2553024066
         
    Αντιδήμαρχος Προγραμματισμού
    2553350655
         
    Αντιδήμαρχος Πολιτιστικών
    2553350613
         
    Αντιδήμαρχος Διοικητ.- Οικονομικών
    2553350611
         
    Πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου
    2553350609
         
    Ταμειακή Υπηρεσία
    2553350621
         
    Ληξιαρχείο
    2553350648
         

Πηγή :Με την ευγενική παραχώρηση του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού www.visitgreece.gr,Δήμος Διδυμοτείχου 

φωτο https://www.didymoteicho.gr/el/  ΓΚΟΥΡΛΟΥΜΕΝΟΣ Κ

Στο ξενοδοχείο μας θα απολαύσετε την παραδοσιακή φιλοξενία συνοδευόμενη από όλες τις σύγχρονες ανέσεις! Η ιστορία και η φήμη μας αποτελούν την καλύτερη εγγύηση! .Μοναδικός μας στόχος, τόσο της διεύθυνσης όσο και του προσωπικού, είναι η διαμονή στο ξενοδοχείο μας να είναι για εσάς μια αξέχαστη εμπειρία…….περισσότερα εδώ